Hendriks zoon Jan Beijen (14.7) stichtte in 1926 in IJsselstein een aannemersbedrijf. Het Aannemersbedrijf Beijen (ook wel aangeduid als Beyen) is tweemaal overgegaan van vader op zoon en heeft tot 2013 bestaan.
Hendrik Beijen junior (14.9) (1905-1979), de jongste zoon van Hendrik, had aan de Hoge Biezen een garagebedrijf. Hendrik is niet zelf te zien op de foto hieronder uit de jaren dertig (afkomstig van de Historische Kring IJsselstein); de man op de motorfiets is zijn broer Jan Beijen, de hierboven genoemde aannemer.
Aan de vorm van de grote toegangsdeur is te zien dat het om hetzelfde pand gaat waar de vader van Hendrik een graanhandel had.

Willem Beijen en zijn nakomelingen

Gijsbert Beijen (13.11) (1854-1932), de oudste zoon van Willem, trouwde in 1888 met de uit Gouderak afkomstige Wijntje Lekkerkerker. Gijsbert was net als zijn vader boer, maar hij bleef niet in Benschop wonen: hij verhuisde eerst naar Papekop (bij Oudewater), en later naar Jaarsveld (bij Lopik). Gijsbert en Wijntje kregen twaalf kinderen, van wie er negen volwassen werden.
Hierboven (met dank aan Piet Beijen uit Ameide) een foto van rond 1915 van Gijsbert en Wijntje met hun negen volwassen geworden kinderen. De zoon rechts is Willem (14.10) en de zoon links is Pieter (14.16). De zes dochters op de achterste rij hebben niet alleen twee aan twee dezelfde jurk, maar staan ook netjes op leeftijd gerangschikt: van rechts naar links Marrigje (14.11), Annigje (14.12), Trijntje (14.14), Wijntje (14.17), Jansje (Hanna) (14.18) en Adriana (Rie) (14.20). Het kleinste meisje naast haar vader is de jongste dochter Gijsberta (Bertha) (14.21).

Gijsbert Beijen was van 1905 tot 1923 lid van de gemeenteraad van Jaarsveld. Hij was ook vele jaren heemraad van het waterschap Batuwe (een polder ten zuiden van Lopikerkapel) en van de Gecombineerde Uiterwaarden van Jaarsveld.

Marrigje Heijkoop Beijen

De oudste dochter van Gijsbert en Wijntje heette officieel Marrigje Heijkoop Beijen (14.11). Heijkoop was geen achternaam, maar een ongebruikelijke voornaam. Marrigje was genoemd naar haar grootmoeder van moederskant Marrigje Heijkoop van Os, die getrouwd was met Pieter Lekkerkerker. Ook Marrigje Heijkoop van Os, die in 1827 in Benschop geboren werd, had haar dubbele voornaam van haar grootmoeder van moederskant, die eveneens Marrigje Heijkoop heette. Bij die laatste Marrigje was Heijkoop echter geen voornaam, maar gewoon haar achternaam. Op de grafsteen van Marrigje wordt haar tweede voornaam ten onrechte als Heicoop gespeld.

	Bij het huis van de familie Beijen hoorde het hierboven afgebeelde theekoepeltje aan de wetering. Omstreeks 1934 ontstond er een meningsverschil tussen de gemeente Benschop en de familie Beijen over het eigendom van de tuintjes links en rechts van het koepeltje. Toen de gemeente de grond opeiste, dagvaardde de familie Beijen de gemeente voor de rechtbank. Uiteindelijk hoefde het niet tot een rechterlijke uitspraak te komen: in 1935 legde de gemeente zich erbij neer dat de tuintjes op naam van de familie Beijen kwamen te staan. Het Herman de Man-huis en het theekoepeltje zijn tot 1960 eigendom van de familie Beijen gebleven. In dat jaar overleed de weduwe van Cornelis Beijen.

Cornelis Pieter Beijen (13.20) (1874-1929), hiernaast met hoed en in driedelig pak, was de jongste zoon van Willem. Hij had de functie van brievengaarder. Dat was de toen gebruikte aanduiding voor het hoofd van het plaatselijke postkantoor.

In 1907 kocht Cornelis Beijen een huis op de hoek van het Dorpsplein en de straat langs de wetering in het centrum van Benschop. In het achterhuis vestigde hij het postkantoor. Het voorhuis verhuurde hij aan het joodse gezin Hamburger, dat er een textielwinkel had. Omdat het jongste zoontje uit dat gezin later bekend werd als de schrijver Herman de Man, heet het huis nu het Herman de Man-huis. Meer over dat huis staat op de pagina over de schrijver Herman de Man en de familie Beijen.

Cornelis Beijen had ook andere functies. Zo was hij politiek actief in de Vrijzinnig-Democratische Bond, een liberale politieke partij. Van 1927 tot 1929 was hij gemeenteraadslid.
Verder nam hij in augustus 1907 het initiatief tot het oprichten van de Onderlinge Brandverzekering voor Benschop en omstreken 'Draagt elkanders lasten'. Tijdens de oprichtingsvergadering werd hij zelf benoemd tot directeur-penningmeester. Hij hield kantoor aan huis. Cornelis Beijen bleef (naast zijn hoofdfunctie van postkantoorhouder) directeur van de brandverzekeringsmaatschappij tot zijn dood in 1929.

Dirk Beijen en zijn nakomelingen

De drie volwassen geworden zoons van Dirk Beijen, Amel (13.23), Rudolf Christiaan (13.29) en Jan Thomas (13.31), werden allemaal bakker. Alleen van Amel zijn er nu nog nakomelingen met de naam Beijen in leven. De zes kinderen van Rudolf Christiaan waren allemaal meisjes en Jan Thomas overleed vrij jong.

Janna Beijen en haar nakomelingen

In tegenstelling tot wat in dergelijke gevallen meestal gebeurde, werd Andries Johannes niet erkend door Arie Oskam. Het kind, dat de roepnaam Hannes had, bleef dus de achternaam Beijen dragen. Hij groeide ook niet in het gezin Oskam-Beijen op, maar bleef in Benschop achter bij zijn grootmoeder Trijntje van 't Hoog, de weduwe van Amel Beijen.
Hannes trouwde in 1891 in Benschop met Aaltje van Ee. In 1900 verhuisde hij met zijn gezin naar Rotterdam, waar hij koetsier en stalknecht was. Hij overleed in 1943.

Hannes Beijen en zijn vrouw kregen acht kinderen, van wie er vijf volwassen werden. Twee van hen kregen nakomelingen in de Beijen-lijn:

De grote meerderheid van de nakomelingen van Hannes Beijen woont in Rotterdam en omgeving.

Floor Beijen en zijn café

Floris Jan Beijen (15.31) (roepnaam Floor) werd in 1926 in Rotterdam geboren. Hij was een zoon van Arie Beijen. Na zijn militaire dienstplicht in Nederlands-Indië werkte hij eerst als veeverzorger bij zijn vader. In 1951 trouwde hij met Arentje Meijer, en hij hielp ook vaak in het Rotterdamse café van zijn schoonvader. Daarna werkte hij als voeger en later als aannemer van voegwerken. Toen zijn schoonvader ziek werd nam Floor Beijen het café over. Het lag aan de Goudse Rijweg bij de hoek van de Hugo de Grootstraat. Hij maakte er een goed lopende zaak van, met veel klanten van de vlakbij gelegen Rotterdamse veemarkt. Toen de veemarkt verdween en er in de omgeving veel gesloopt moest worden vanwege nieuwbouwplannen, verplaatste hij zijn café naar een pand op de hoek van de Koepelstraat en de Crooswijkseweg. Later ging Floor het wat rustiger aan doen en verkocht hij het café. Het draagt echter nog steeds zijn naam: Floor Beijen. Hij ging wonen op een boerderijtje aan de Ringvaartweg in Rotterdam waar hij veel dieren om zich heen had. De laatste periode van zijn leven woonde hij in een verzorgingshuis. Hij overleed in 2014.