Hendrik, uit Duitsland naar 's-Hertogenbosch

Een zekere Hendrik Beijen, die geboren was in de buurt van Duisburg, trouwde in mei 1750 in een gereformeerde kerk in 's-Hertogenbosch met Helena Verstegen uit Oerle (bij Eindhoven). In het ondertrouwboek staat: Henderik Beijen, j.m., geb. bij Duijsburg met Helena Verstegen, j.d., geb. tot Oerle en bijde woonagtig alhier. De aanduidingen j.m. en j.d. geven aan dat ze niet eerder getrouwd waren geweest.
Over de afkomst van Hendrik is niets met zekerheid bekend. Uit andere bronnen kan worden afgeleid dat hij omstreeks 1720 geboren is en dat zijn ouders later met hem in 's-Hertogenbosch zijn komen wonen. Hendrik was koopman van beroep. Het is niet bekend waar hij in handelde.

De kinderen van Hendrik Beijen

De latere jaren van Hendrik

Een huwelijk om het geld

Uit een brief die Hendrik Beijen in 1769 aan een van zijn geloofsgenoten schreef wordt het een en ander duidelijk over de achtergronden van zijn tweede huwelijk. Na het overlijden van zijn eerste vrouw had hij omstreeks 1763 een vriendschappelijke relatie gekregen met een zekere weduwe Offers, de moeder van een ander lid van de Broedergemeente. Zij wilde graag met hem trouwen, maar hij aarzelde daarover. Zij had acht kinderen en hij vijf. Nadat de geruchten over het mogelijke huwelijk naar buiten waren gekomen, had bovendien een crediteur aan wie Hendrik 4600 gulden schuldig was, het hele bedrag ineens opgeëist. Hij kwam daardoor in grote financiële problemen en moest surséance van betaling aanvragen. Het huwelijk met de weduwe Offers werd op de lange baan geschoven. In december 1768 was Hendrik in Hoogeloon bij de verdeling van de nalatenschap van Lambert Verstegen, een welgestelde en kinderloos overleden oom van Hendriks eerste vrouw. Hij merkte daar dat diverse vrijers belangstelling hadden voor de weduwe van Verstegen, Johanna van de Water. Hij kreeg toen ook een idee; zoals hij zelf nogal openhartig schreef: haare penningen konden mij redden. Na twee dagen van innerlijke worsteling en gebed vroeg Hendrik zijn aangetrouwde tante ten huwelijk. Volgens Hendrik antwoordde zij daarop: Ik weet hoe wijnig tijd mijn leven nog sal sijn en ben nergens meer om verlegen als om een goed eijnde; geld en goed kunnen mij niet helpen maar vrede en liefde en een goed voorbeeld is mijn verlangen. Nog geen twee maanden later werd het huwelijk gesloten.

De organist Petrus Beijen