|
|
|
|
Losse eindjes
Hendrik Beijen uit Duisburg en zijn familie |
Uit Duitsland naar 's-Hertogenbosch
Een zekere Hendrik Beijen, die geboren was in de buurt van Duisburg, trouwde in mei 1750 in een gereformeerde kerk in 's-Hertogenbosch met Helena Verstegen uit Oerle (bij Eindhoven).
 Van Hendrik is bekend dat hij in 1735 in 's-Hertogenbosch kerkelijke belijdenis heeft gedaan. Daaruit kan worden afgeleid dat hij voor die tijd met zijn ouders in die stad is komen wonen. Volgens diverse vermeldingen was Hendrik koopman van beroep. In een stuk uit 1775 werd hij genoemd als bestuurder van het kramersgilde. Hij handelde waarschijnlijk in textiel of huishoudelijke artikelen. Hendrik en Helena kregen in de periode 1751-1757 vijf kinderen. Ze worden onderaan deze pagina genoemd. Helena Verstegen overleed in 1758, een jaar na de geboorte van haar jongste kind. Lid van de BroedergemeenteHendrik Beijen was later actief betrokken bij de Broedergemeente (de Hernhutters). Die groepering wordt ook genoemd op de pagina over Johan Franco I. Het aantal aangeslotenen in 's-Hertogenbosch was te klein om een echte gemeente te kunnen vormen, maar Hendrik correspondeerde veel met geloofsgenoten in de hoofdvestiging in Zeist. Zijn brieven worden bewaard in het Utrechts Archief.Een huwelijk om het geldIn een van zijn brieven schreef Hendrik Beijen dat hij enkele jaren na het overlijden van zijn eerste vrouw een vriendschappelijke relatie had gekregen met een zekere weduwe Offers, de moeder van een ander lid van de Broedergemeente. Zij wilde graag met hem trouwen, maar hij aarzelde daarover. Zij had acht kinderen, van wie er nog zeven thuis woonden, en hij had er vijf. Nadat de geruchten over het mogelijke huwelijk naar buiten waren gekomen, had bovendien een crediteur aan wie hij 4600 gulden schuldig was, het hele bedrag ineens opgeëist. Hij kwam daardoor in grote financiële problemen en moest zelfs bij de Raad van Brabant 'mandement' (surseance van betaling) aanvragen. Het huwelijk met de weduwe Offers werd op de lange baan geschoven.Ruim tien jaar na het overlijden van Helena hertrouwde Hendrik met een andere weduwe, die veel ouder was dan hij. Hendrik schreef daarover dat hij in december 1768 in Hoogeloon was bij de verdeling van de nalatenschap van Lambert Verstegen, een welgestelde en kinderloos overleden oom van zijn eerste vrouw. Hij merkte daar dat diverse vrijers belangstelling hadden voor de weduwe van Verstegen, Johanna van de Water. Hij vertelde nogal openhartig dat hij toen een idee kreeg; haare penningen konden mij redden.  Volgens Hendrik vroeg hij na twee dagen van innerlijke worsteling en gebed zijn aangetrouwde tante ten huwelijk. Zij zou daarop hebben geantwoord: Ik weet hoe wijnig tijd mijn leven nog sal sijn en ben nergens meer om verlegen als om een goed eijnde; geld en goed kunnen mij niet helpen maar vrede en liefde en een goed voorbeeld is mijn verlangen. Nog geen twee maanden later, in februari 1769, trouwde Hendrik met Johanna van de Water. Anderhalf jaar later, in augustus 1770, overleed Johanna. Niet haar hele erfenis ging naar Hendrik. Bij huwelijkse voorwaarden had ze bepaald dat een deel naar haar eigen familie moest gaan. De latere jaren van HendrikHendrik trad na het overlijden van zijn zoon Petrus in 1790 op als mede-voogd van zijn kleinzoon Hendrik Johannes (Johan) Beijen, de hoofdpersoon van de pagina Johan Beijen, lid van de Broedergemeente. Johan woonde enkele jaren bij zijn grootvader in 's-Hertogenbosch en kwam via hem in aanraking met de Hernhutters.Hendrik overleed in 1805. Hij moet zo'n 85 jaar oud zijn geweest. Volgens het 'kistenboek' van het gereformeerd Burgerweeshuis stierf hij aan 'verval van kragten'. Die vermelding betekent niet dat hij daar woonde: het weeshuis mocht als enige doodskisten maken. De kinderen van Hendrik BeijenDe vijf kinderen van Hendrik Beijen en Helena Verstegen, vier zoons en een dochter, werden allemaal gedoopt in 's-Hertogenbosch. |
|
De volgende pagina De voorpagina |
Het inhoudsoverzicht De bovenkant van de pagina |
Zoeken op deze website Contact |