Doen Beijensz.

Doen Beijensz. leefde in de eerste helft van de vijftiende eeuw. Hij behoorde tot een vooraanstaande familie in de omgeving van Poortugaal en Pernis en bezat flinke stukken grond. Een groot deel daarvan had hij in leen van de heer van het eiland Putten.
Hieronder staat een stamreeks van Doen met enkele van zijn voorouders en nakomelingen. Ik heb zelf geen onderzoek naar hem gedaan; de informatie berust op wat anderen hebben gepubliceerd.

Beije Rutgersz. In de periode 1378-1400 vermeld als pachter van land in Poortugaal, als belastingpachter in Poortugaal en als eigenaar van grond in Hoogvliet. ↓ Beijen Beijensz. Pachtte land bij Poortugaal van de heer van het eiland Putten; overleed in of voor 1408. ↓ Doen Beijensz. (de oude) In 1429 leenman van de heer van het eiland Putten; in 1436 deelnemer aan de bedijking van het Oude Land van Strijen. Samen met zijn eerste vrouw stichter van memorielanden in Poortugaal. Overleed waarschijnlijk in 1452. ↓ Beijen Doensz. Leenman van de heer van Putten; schepen van Poortugaal in 1458 en 1462; stichter van memorielanden in Nieuw Rhoon. Overleed in of voor 1485. ↓ Doen Beijensz. (de jonge) Leenman van de heer van Putten; schepen van Poortugaal in 1491 en 1507; stichter van memorielanden in Poortugaal. Overleed in 1513 of 1514.

'Memorielanden', zoals Doen en zijn familieleden die in Poortugaal en omgeving nalieten, waren stukken land waarvan de gebruikers de kosten van de jaarlijkse zielemissen voor de stichter moesten dragen. Na de reformatie werden de inkomsten uit de memorielanden gebruikt voor hulp aan de armen die door de kerk of de diaconie werden onderhouden. De memorielanden bleven eigendom van de nakomelingen van de stichter; ze konden dus niet vrij worden verkocht. Dat betekende dat het gunstig was om afstammeling van Doen Beijensz. te zijn. Pas vanaf 1827 werden de memorielanden in Poortugaal beschouwd als normaal te verhandelen eigendom.
In verband hiermee zijn er eeuwenlang genealogische gegevens van de nakomelingen van Doen Beijensz. bijgehouden. Daardoor konden veel genealogen relatief eenvoudig vaststellen dat ze van hem afstammen. Hij is wel aangeduid als 'de (schoon)vader van de Hoekse Waard en IJsselmonde'. Voorzover bekend heeft Doen echter in de rechte mannelijke lijn (van vader op zoon op kleinzoon) geen nakomelingen nagelaten.

De Zuidhollandse Vereniging voor Genealogie "Ons Voorgeslacht" heeft twee boeken met genealogische gegevens over de familie van Doen Beijensz. uitgegeven. Daarnaast zijn er talloze andere publicaties verschenen waarin hij wordt genoemd.
In sommige publicaties, bijvoorbeeld van August de Man, wordt als wapen van het geslacht van Doen Beijensz een omgewende (ook wel: omgekeerde) klimmende vos genoemd. Dit wapen komt niet voor bij de latere families Beijen. Dat onderstreept dat die families hoogstwaarschijnlijk geen rechtstreekse relatie met Doen Beijensz. hebben.

Andere Beijens(zen) op de Zuid-Hollandse eilanden

Spijkenisse

Dat daarmee de voornaam Beijen niet was vergeten, blijkt uit de onderstaande doopinschrijving. Een zoon van Gerrit Beijen(sz.) Vermoen, Hendrik Gerritsz. Vermoen, en zijn vrouw Maritie Naijerboer lieten op 30 september 1696 in Hoogvliet een zoontje dopen dat de voornaam Beijen kreeg. De getuigen waren waarschijnlijk de grootouders van vaderskant.

Deze zoon, Beijen Hendriksz. Vermoen, liet op 14 februari 1734 in Hoogvliet met zijn vrouw Hilletie Bastiaans van der Stoep een zoontje dopen dat de voornaam van Beijens vader kreeg: Hendrik:

Abbenbroek

Pernis

Beijen en Jannetje lieten in de jaren 1673-1688 zes keer een kind dopen in Pernis: achtereenvolgens Lena, Jan, Engel, weer een Lena, Maartje en nog een Maartje. De eerste Lena en de eerste Maartje zijn kennelijk jong overleden.
De kinderen van het echtpaar droegen het patroniem Beijen(s), maar in latere jaren werd er bij Beijen zelf en zijn kinderen een gewone achternaam aan toegevoegd: Vosmeer. Er zijn geen aanwijzingen dat de huidige dragers van de naam Vosmeer van hen afstammen.

Een tragisch ongeluk in 1724

In het begraafregister van Pernis wordt melding gemaakt van een ernstig ongeluk op 21 maart 1724. Jan Beijen(s) Vosmeer en zijn zuster Maartje, beiden ongetrouwd gebleven, waren in Rotterdam geweest, en waren op de terugweg verongelukt. Dat gebeurde bij het Schiedamse Hoofd, een aanlegplaats van veerboten over de Nieuwe Maas. Er staat niet wat er precies is gebeurd, maar vermoedelijk is er iets mis gegaan met de boot waarmee ze op weg naar huis de rivier zouden oversteken. Pas op 14 mei werd Maartje begraven. Haar lijk was gevonden bij Zwartewaal, een eind stroomafwaarts aan de Nieuwe Maas. Vier dagen later werd Jan begraven. Hij was bij Pernis gevonden.