Venia aetatis

Arnoldus Beijen

Dordrecht en Tajavan

De afkortingen j.m. en j.d. zijn bekend. Ze staan voor 'jonge man' en 'jonge dochter': een man en een vrouw die nog niet eerder getrouwd waren geweest. Het was echter de vraag waar Tajavan lag. Later bleek dat daarmee een plaats op Formosa, het huidige Taiwan, werd bedoeld. Rachel was de dochter van Carolus Agricola, een ziekentrooster (een soort lekepredikant) die in dienst was van de Verenigde Oost-Indische Compagnie. Hij werd in 1636 als zendeling naar Formosa gestuurd. Daar werd onder andere zijn dochter Rachel geboren. Na het overlijden van Agricola ging zijn weduwe Christina IJsbrants met hun twee kinderen terug naar Nederland. Naar aanleiding hiervan heb ik een stukje geschreven voor de Historische Scheurkalender 2010. Zie de voorkant en de achterkant van het kalenderblaadje van 7 februari.

In 1668 verhuisden Arnoldus en Rachel naar Rotterdam, waar Arnoldus net als in Dordrecht als wijnkoper optrad.
Arnoldus en Rachel kregen vijf kinderen, van wie waarschijnlijk alleen hun dochter Christina (5.6) volwassen werd. Omdat Christina geen kinderen kreeg, was zij de laatste nakomeling van Arnoldus.

Johannes Beijen

Beijen en Maes

Er was een nauwe relatie tussen de Dordtse families Beijen en Maes. Dat had vooral te maken met de in 1631 geboren koopman Abraham Maes die onder andere eigenaar was van een zeepziederij. Abraham was een oudere broer van de bekende schilder Nicolaes Maes (Dordrecht 1634-Amsterdam 1693). Abraham Maes trouwde in 1655 met Anna Pisset. Anna was een dochter van Jan Pisset en Maria Beijen (3.6), en dus een volle nicht van de op deze pagina genoemde broers Arnoldus, Johannes en Jacobus Beijen. Na het overlijden van hun vader Pieter Beijen in 1659 trad Abraham op als een van hun voogden. Hij was ook voogd over de kinderen van Pieters dochter Susanneken Beijen (4.3), die getrouwd was met Johannes van der Sprangh en in 1660 in Haarlem overleed. Ook in latere jaren bleef Abraham Maes nauw betrokken bij de familie Beijen. Zo was hij na het overlijden van het echtpaar Evert Kelderman en Geertruij Beijen (4.5) in 1673 samen met Jacobus Beijen voogd over de acht minderjarige kinderen Kelderman. Toen Ida Maes, een dochter van Abraham Maes en Anna Pisset, in 1688 met Johannes Beijen trouwde, was dat dus een versterking van een familieband die er al eerder was.

Uit zijn eerste huwelijk had Johannes een zoon Peter (5.7), die in 1669 in Bacharach was geboren. Peter studeerde theologie in Utrecht. Hij werd beroepen als predikant in Koudekerk bij Leiden, maar hij overleed in februari 1692 in Dordrecht, vlak voordat hij zijn ambt zou aanvaarden.

Uit zijn tweede huwelijk had Johannes twee dochters: Johanna Maria (5.8) en Ida (5.9), die geboren waren in 1694 en 1696. De meisjes bleven als wees achter nadat Johannes en zijn tweede vrouw in 1706 en 1709 waren overleden. Johannes had zijn jongste broer Jacobus als voogd aangesteld. De meisjes hoefden in materieel opzicht weinig te kort te komen, want de nalatenschap van hun ouders was aanzienlijk.
Johanna Maria trouwde in 1719 met de Rotterdamse koopman Hendrick de Niet. Voor zover bekend kregen ze alleen een dochter Adriana, van wie geen verdere gegevens bekend zijn. Hendrick gaf in 1724 in verband met een plan om naar Oost-Indië te vertrekken zijn vrouw volledige volmacht om tijdens zijn afwezigheid zijn zaken waar te nemen. Volgens latere stukken woonde hij echter in de kolonie Berbice in het huidige Guyana. Hij moet tussen 1730 en 1741 zijn overleden. Johanna Maria overleed in of na 1744.
Ida trouwde in 1715 met een andere Rotterdamse koopman, Hendrick van Lith, maar overleed een jaar na haar huwelijk.

Jacobus Beijen

Jacobus en Agnita kregen zeven kinderen, van wie er veel jong overleden. Agnita stierf eind 1688. Een half jaar later hertrouwde Jacobus met de in IJsselstein wonende Christina Rutgers. Uit dit tweede huwelijk werd één kind geboren, dat jong overleed.
Twee zoons uit Jacobus' eerste huwelijk, Pieter (5.13) en Jacobus junior (5.16), vertrokken naar respectievelijk Oost- en West-Indië en kwamen niet meer terug. Over Pieter staat iets meer aan het slot van de pagina Een soldaat en een matroos bij de VOC.

Toen Jacobus Beijen eind 1719 of begin 1720 overleed, was er nog maar één nakomeling van hem over: de in 1674 geboren Willem (5.11). Over deze Willem gaat het hierna.

Willem Beijen en Mechteld van Meerland

Opvallender dan zijn werkzaamheden was zijn huwelijk: hij trouwde op latere leeftijd (hij was al 45) met Mechteld van Meerland, de weduwe van Johan Beijen uit de tak Johan Franco van de IJsselsteinse familie. Hoe vreemd het ook lijkt, het was geheel toevallig dat Willem dezelfde achternaam had als Mechtelds eerste man en dat Willem en Johan beiden commandeur ter zee waren. Hoogstwaarschijnlijk waren Willem en Mechteld met elkaar in contact gekomen via de tweede echtgenotes van hun vaders: Christina Rutgers, de tweede vrouw van Jacobus Beijen, was de zuster van Johanna Rutgers, de tweede vrouw van Franco van Meerland.

Willem overleed in 1740. Uit zijn huwelijk met Mechteld waren geen kinderen geboren. Omdat ook alle andere vertegenwoordigers van generatie 5 van de Dordtse familie kinderloos bleven, stierf die familie hier uit.
De nalatenschap van Willem Beijen was zeer aanzienlijk. Het grootste deel daarvan liet hij na aan vier vrienden, allemaal vooraanstaande inwoners van Dordrecht.

De molen De Ruijter