Net als bij de Oudendorpse familie is lang niet van iedereen bekend wanneer hij of zij is overleden. Dopen werden wel steeds genoteerd, maar begrafenissen niet altijd. En bij kinderen die werden begraven werd vaak volstaan met het vermelden van de naam van de vader.

	"Dit merck is gestelt bij Barent Engelbrechtsz. van Nij". Omdat Barent niet kon schrijven, ondertekende hij als schepen met een handmerk.

De stamvader van deze groep was een zekere Barent Engelbrechtsz. In sommige archiefstukken werd hij aangeduid met de naam Van Nij. Een plaats 'Nij' is niet bekend, maar heel misschien werd er Neede in de Achterhoek mee bedoeld. Een aanwijzing daarvoor is dat de namen Engelbert en Berent ook veel voorkomen bij de Achterhoekse Beijens die genoemd worden op de volgende pagina. Anderzijds: voor die tijd is de afstand tussen het Westland en de Achterhoek wel heel groot. Dat pleit voor de gedachte dat 'Nij' veel dichter bij 's-Gravenzande moet worden gezocht.
Over de Engelbrecht die de vader van Barent moet zijn geweest, is helaas niets bekend.

Barent moet geboren zijn in 1621 of 1622. Hij was kleermaker en in de jaren 1674-1678 ook schepen van 's-Gravenzande. Barent was getrouwd met een zekere Machteld Jansdr. Hij werd, zonder vermelding van een achternaam, in de periode 1646-1651 vier keer als vader genoemd in het gereformeerde doopboek van 's-Gravenzande. De dopelingen kregen achtereenvolgens de namen Jan, Annetje, Annetje en Jan. De eerste Jan en Annetje zullen dus wel heel jong zijn overleden.
Barent overleed in of kort voor 1682. Volgens een akte uit november 1682 waren zijn erfgenamen zijn twee nog levende kinderen: Jan ende Annetje Barents van Bije.

De naam van Jan was al eerder geschreven als Van Beijen of iets wat daarop leek. Toen hij in 1674 in 's-Gravenzande trouwde met Lijsbeth van der Burch werd hij "van Bijen" genoemd, later was het meestal "van Beijen".
Jan en Lijsbeth kregen in de jaren 1675-1678 drie kinderen, die in De Lier werden gedoopt. Kort daarna moet Lijsbeth zijn overleden. In 1681 hertrouwde Jan met Maria Roderkerk. Uit dit tweede huwelijk kreeg Jan nog vijf kinderen, die allemaal in 's-Gravenzande werden gedoopt.

Thomas van Beijen, de oudste zoon van Jan Barentsz. van Beijen, kreeg met zijn vrouw Maartje van der Kooij in de periode 1704-1712 zeven kinderen, die ze allemaal in 's-Gravenzande lieten dopen. Van maar twee van deze kinderen is iets meer bekend: de tweeling Elsje en Lijsbeth van Beijen. Zij trouwden met twee broers uit Naaldwijk, die geen tweeling waren: Elsje met Cornelis Vreugdenhil en Lijsbeth met Gerrit Vreugdenhil. De andere kinderen van Thomas zijn waarschijnlijk jong overleden.

Jacobus van Beijen, een jongere zoon van Jan, was getrouwd met Cornelia van der Post. Zij kregen in de jaren 1714-1734 twaalf kinderen, achtereenvolgens in 's-Gravenzande, Alphen, Oegstgeest, Voorschoten en Koudekerk aan de Rijn. Veel van die kinderen overleden op jonge leeftijd. Jacobus overleed in of voor 1749 in Koudekerk.

Voor zover bekend hadden de zoons van Thomas en Jacobus geen nakomelingen. Dat is een belangrijke reden waarom de naam Van Beijen uitstierf.

De familienaam had nog op een andere manier kunnen blijven voortbestaan: Maria van Beijen, die in het schema hierboven genoemd wordt bij 4.14, liet in 1753 in Leiderdorp een zoontje Sander dopen. De naam van Maria werd in het doopregister als 'Marijtie van Beije' geschreven; de naam van de vader van het kind werd niet vermeld. Het jongetje moet dus Sander van Beije(n) hebben geheten. Er is verder niets over hem bekend; misschien is hij jong overleden.

Waarschijnlijk was Jacobus' dochter Jacoba, die in 1799 overleed, de laatste draagster van de naam Van Beijen.

Als op internet of elders de naam van nu levende mensen geschreven wordt als Van Beijen, moet dat een gevolg van slordigheid zijn. Vaak wordt dan Van Beijnen bedoeld.