Bij zijn moeder en zijn broers

Cornelia overleed in 1875 op 84-jarige leeftijd. Twee jaar eerder was haar zoon Willem al overleden.
Na Cornelia's dood werd haar nalatenschap en die van haar man verdeeld over de zeven kinderen die nog in leven waren. Het ging om drie boerderijen en veel obligaties en andere bezittingen. Jan Thomas en Floris, die nu samen achterbleven, erfden ieder de helft van de boerderij Beijen-Zorg.

In 1882 overleed ook Jan Thomas. Zijn nalatenschap werd verdeeld over zijn vier broers en twee zusters. Floris kreeg nu de hele boerderij Beijen-Zorg in eigendom. Het was een flinke boerderij met meer dan vijftig koeien, en hij had daarom, zoals in die tijd gebruikelijk was, altijd hulp van de nodige knechten en dienstboden.

Een opzienbarende diefstal

Vermoed werd dat de inbraak gepleegd was door iemand die bekend was met de situatie, misschien een voormalig personeelslid. Het lukte echter voorlopig niet om de zaak op te helderen en de obligaties terug te vinden.

De diefstal opgelost

De Nieuwe Rotterdamsche Courant berichtte op 17 en 18 augustus 1898 als eerste over de oplossing van de diefstal. Het was groot landelijk nieuws: bijna alle kranten, van de Leeuwarder Courant tot de Zierikzeesche Nieuwsbode en zelfs het Bataviaasch Nieuwsblad, namen het bericht van de NRC over.
Hieronder staat het bericht uit de Provinciale Noordbrabantsche en 's Hertogenbossche Courant van 18 augustus 1898.

Een uitgebreider stuk uit de krant van de volgende dag (waarbij moet worden aangetekend dat de dief officieel Codee en niet Codée of Cudée heette):

Het bericht hieronder uit het Utrechtsch Nieuwsblad van 8 maart 1899 laat een minder prettige kant van Floris zien.

Codee en Boulogne

De foto's hierboven van Codee (links) en Boulogne (rechts) zijn afkomstig van signalementkaarten van veroordeelden die te vinden zijn bij het Stadsarchief Amsterdam. De kaarten zijn te bekijken door in de vorige zin op hun naam te klikken.
Codee is niet lang na zijn vrijlating naar Canada geëmigreerd.
De vrouw van Boulogne liet zich in de tijd toen hij in de gevangenis zat van hem scheiden. Hij is later hertrouwd en in 1929 in Heerlen overleden.

De nalatenschap van Floris en de verkoop van de boerderij

De erfgenamen waren negentien neven en nichten: kinderen van zijn broers en zusters. Floris had één neef uitgesloten als erfgenaam: Gerrit Beijen Corneliszoon (12.48). In een aanvullend testament kende Floris later aan hem nog wel een legaat van 5000 gulden toe, waarmee Gerrit uiteindelijk nauwelijks slechter af was dan de anderen.

In een ander aanvullend testament had Floris bepaald dat de boerderij Beijen-Zorg na zijn dood niet openbaar mocht worden verkocht, maar moest worden overgenomen door een van de erfgenamen. Kennelijk had geen van de neven en nichten voldoende geld om de boerderij alleen over te nemen.
Er werd een constructie gekozen waarmee die bepaling werd omzeild: de boerderij werd formeel gekocht door de oudste neef Gerrit Beijen Jilleszoon (12.31), die hem een maand later alsnog openbaar verkocht aan een niet-familielid. Die gang van zaken trok kennelijk ook buiten de familie de aandacht. Gerrit voelde zich geroepen om zich in een ingezonden stuk te verdedigen.

Daarmee overtuigde hij niet iedereen: er volgde een uitgebreide reactie van een zekere W. van Dam CJzoon uit Bodegraven die onder andere schreef: "De bedoeling van den heer Floris Beijen is natuurlijk geweest, langs dezen weg zijn vaste goederen onder de familie te houden, hetgeen, zoo het mij voorkomt, zeer goed uitvoerbaar was, als de woning "Bijenzorg" met landerijen maar aan perceelen verkocht ware geworden."

De Floris Beijenstichting

Voor zover bekend is de stichting nooit opgeheven. Vermoedelijk is het kapitaal van de stichting rond 1960 door de diaconie gebruikt voor haar bijdrage aan het bejaardenhuis Vijverhof.