Bij zijn moeder en zijn broers

Cornelia overleed in 1875 op 84-jarige leeftijd. Twee jaar eerder was haar zoon Willem al overleden. Na Cornelia's dood werd haar nalatenschap en die van haar man verdeeld over de zeven kinderen die nog in leven waren. Het ging om drie boerderijen en veel obligaties en andere bezittingen. Jan Thomas en Floris, die nu samen achterbleven, erfden ieder de helft van de boerderij Beijen-Zorg.

In 1882 overleed ook Jan Thomas. Zijn nalatenschap werd verdeeld over zijn vier broers en twee zusters. Floris kreeg nu de hele boerderij Beijen-Zorg in eigendom. Het was een flinke boerderij met meer dan vijftig koeien, en hij had daarom, zoals in die tijd gebruikelijk was, altijd hulp van de nodige knechten en dienstboden.

Een opzienbarende diefstal

Vermoed werd dat de inbraak gepleegd was door iemand die bekend was met de situatie, misschien een voormalig personeelslid. Het lukte echter aanvankelijk niet om de zaak op te helderen en de obligaties terug te vinden.

Bijna twee jaar later werd de dader alsnog opgepakt. In Rotterdam meldde iemand aan de politie dat een zekere Pieter Boulogne, een bakker uit Capelle aan den IJssel die eerder in Bodegraven had gewoond, effecten probeerde te verkopen. Dat was opvallend omdat hij niet bekend stond als een vermogend man. De politie stuurde iemand op Boulogne af die zogenaamd belangstelling had, en daarna bleek dat het om obligaties ging die gestolen waren van Floris Beijen. Boulogne werd opgepakt en verklaarde dat Jacobus Codee, een boerenknecht uit Bodegraven die vroeger bij Floris Beijen had gewerkt, de obligaties aan hem had gegeven om ze te verkopen. Daarop werd Codee gearresteerd en naar Rotterdam overgebracht. Uiteindelijk bekende Codee dat hij de stukken had gestolen. Hij had een deel aan Boulogne gegeven en de rest ingemetseld in een niet meer gebruikt privaat in zijn huis. De politie vond die obligaties daar inderdaad terug. Vrijwel al het gestolene kwam daarmee weer boven water.

De Nieuwe Rotterdamsche Courant berichtte op 17 en 18 augustus 1898 als eerste over de oplossing van de diefstal. Het was groot landelijk nieuws: bijna alle kranten, van de Leeuwarder Courant tot de Zierikzeesche Nieuwsbode en zelfs het Bataviaasch Nieuwsblad, namen het bericht van de NRC over.
Hieronder staat het bericht uit de Zierikzeesche Nieuwsbode van 18 augustus 1898,

en hieronder een uitgebreider stuk uit de krant van vijf dagen later:

Op 1 november 1898 vond in Utrecht de strafzitting tegen Codee en Boulogne plaats. Floris Beijen was daar als getuige bij aanwezig. Twee weken later werd Codee veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf wegens diefstal en Boulogne tot twee jaar wegens heling.

Het bericht hiernaast uit het Utrechtsch Nieuwsblad van 8 maart 1899 laat een minder prettige kant van Floris zien.

De nalatenschap van Floris en de verkoop van de boerderij

In een ander aanvullend testament bepaalde Floris dat de boerderij Beijen-Zorg na zijn dood niet openbaar mocht worden verkocht, maar moest worden overgenomen door een van de erfgenamen. Kennelijk had geen van de neven en nichten daar voldoende geld voor. Er werd een constructie gekozen waarmee die bepaling werd omzeild: de boerderij werd formeel gekocht door de oudste neef Gerrit Beijen Jilleszoon (12.31), die hem een maand later alsnog openbaar verkocht aan een niet-familielid.

Deze gang van zaken trok kennelijk ook buiten de familie de aandacht. Gerrit voelde zich geroepen om zich in een ingezonden stuk te verdedigen. Daarmee overtuigde hij niet iedereen: er volgde een uitgebreide reactie van een zekere W. van Dam C.J.zoon uit Bodegraven die betoogde dat het mogelijk zou zijn geweest om de boerderij in percelen aan familieleden te verkopen.

De Floris Beijenstichting