De familiesite Beijen/Beyen
door Laurens Beijen
De voorpagina
Het inhoudsoverzicht
De volgende pagina
De vorige pagina
De voornamenlijst
De fotogalerij
Zoeken op deze website
Reacties of vragen

De tak Gijsbert van de IJsselsteinse familie

Johanna Margaretha (Annie) Beijen

De hierboven afgebeelde Johanna Margaretha (Annie) Beijen (14.13), die genoemd wordt aan het eind van de pagina Jan Hendrik en de Delftse Beijens, had een lang en bijzonder leven. Toen zij in 1994 overleed, was ze de laatst overgebleven vertegenwoordiger van het Delftse takje van de tak Gijsbert.

Diverse woonplaatsen

Annie Beijen werd op 5 december 1899 in Delft geboren. Ze was het enige kind van Jan Hendrik Beijen (13.20) en Anna Maria Cornelia van Hattem, die in 1898 op wat latere leeftijd waren getrouwd: Jan Hendrik was bij het huwelijk 35, zijn vrouw bijna 38. Jan Hendrik was volgens het trouwregister gistwerker, ongetwijfeld bij de bekende Gist- en Spiritusfabriek in Delft. Hierboven staat een foto van het kleine gezin.
In 1908 verhuisde het gezin van Delft naar Zoelen en later dat jaar naar Kampen. Van 1911 tot 1917 was Jan Hendrik conciërge van het evangelisch-lutherse Oude Mannen- en Vrouwenhuis aan de Lange Nieuwstraat in Utrecht. In 1917 werden hij en zijn vrouw 'vader en moeder' van het evangelisch-lutherse Wees- en Oudeliedenhuis in Haarlem, dat destijds gemeentelijk onder Heemstede viel. Ondanks zijn werk bij lutherse instellingen bleven Jan Hendrik Beijen en zijn gezinsleden volgens de diverse bevolkingsregisters hervormd.

Onderwijzeres

Annie volgde een opleiding tot onderwijzeres. Ze behaalde de hoofdakte toen ze nog maar 21 was. Vermoedelijk ging ze op een school in Haarlem werken. In 1928 behaalde Annie de l.o.-akte Frans, destijds een belangrijke akte voor onderwijzers die wilden doorstromen naar het voortgezet onderwijs.

Naar Nederlands-Indië

Een deel van Midden-Java op een kaart uit de koloniale tijd. Semarang ligt boven, Jogjakarta onder en Soerakarta (Solo) rechts. Ambarawa, de plaats waar diverse Japanse kampen lagen, is de witte stip recht ten zuiden van Semarang.
In september 1929 vertrok Annie Beijen naar Nederlands-Indië. Ze wilde weg uit Nederland omdat ze verliefd was geworden op een getrouwde man, en ze kon het niet met haar geweten in overeenstemming brengen om aanleiding te zijn voor een gebroken huwelijk.
Annie ging lesgeven op de Hollands-Chinese meisjesschool in Solo (Soerakarta) op Midden-Java. Later werd ze directrice van de Koningin Emmaschool in Solo, een school voor Javaanse meisjes uit de hogere stand.
In de oorlog werd ze samen met honderden andere vrouwen en kinderen door de Japanners geïnterneerd in het kamp Soemowono bij Ambarawa. Annie Beijen fungeerde daar als hoofd van de informele kampschool. Haar vriendin Annie Boodt, de interne leider van het kamp, schreef later dat dankzij Annie "op onderwijsgebied geen kind schade had van de jappentijd".

Na de oorlog

Na de bevrijding van de Japanners ging Annie Beijen eerst terug naar Nederland. In 1947 ging ze weer naar Indonesië, deze keer naar Manado in de Minahasa-regio op Noord-Celebes. Ze ging daar lesgeven op een mulo-school die na de verwoestingen in de oorlog weer helemaal moest worden opgebouwd.

Na een paar jaar werd het voor Nederlanders te moeilijk in Indonesië en ging Annie opnieuw terug naar Nederland. Ze ging werken bij een school voor voortgezet gewoon lager onderwijs (vglo) in Apeldoorn, die later uitgroeide tot de Christelijke Scholengemeenschap De Heze. Om niet alleen 'leervakken' te kunnen geven, haalde ze onder andere de akte Huishoudkunde.
Samen met een vriendin en met een nicht en haar man liet ze een bungalow bouwen aan de Groene Kijkerweg in Apeldoorn.

Met pensioen

Annie bleef 1 augustus 1966, toen ze al ruim 66 was, op De Heze werken. Daarna had ze nog meer tijd voor haar andere activiteiten: haar vrienden, haar tuin, de kerk en talloze sociale contacten.

Annies tachtigste verjaardag in 1979 werd groots gevierd. Vrienden hadden een herinneringsboek "Tussen toen en nu" samengesteld. Veel vrienden en oud-collega's, zowel uit Nederland als uit Indonesië, leverden daar een bijdrage aan. Annie Beijen komt in dat boek naar voren als een actieve, enthousiaste, humoristische en meelevende vrouw die sterk geïnspireerd werd door haar christelijke geloof.

Na vele jaren, toen het alleen wonen in de bungalow niet langer verantwoord was, ging ze in een verzorgingshuis in Apeldoorn wonen. Ze bleef tot op hoge leeftijd helder van geest en overleed toen ze 94 jaar oud was.
Annie werd begraven op de begraafplaats Wenum bij Apeldoorn. Een foto van haar grafsteen staat op de pagina Grafstenen en andere gedenktekens.

Dank aan Nel van Baak-Krabbendam uit Apeldoorn voor de gegeven informatie.


   De volgende pagina

De voorpagina
Het inhoudsoverzicht

De bovenkant van de pagina
Zoeken op deze website

Reacties of vragen