De familiesite Beijen/Beyen
door Laurens Beijen
De voorpagina
Het inhoudsoverzicht
De volgende pagina
De vorige pagina
De voornamenlijst
De fotogalerij
Zoeken op deze website
Reacties of vragen

De tak Johan Franco van de IJsselsteinse familie

Slachtoffers van de oorlog met Japan

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden veel leden van de tak Johan Franco gevangengenomen door de Japanse bezetters van Nederlands-Indië. Drie van hen, de neven Hendrik, Jan Fortuin en Rudolph Beijen/Beyen, waren in dienst van het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger (KNIL). Zij werden daarom door de Japanners als krijgsgevangenen behandeld. Hun Japanse interneringskaarten zijn in 2011 beschikbaar gekomen via het Nationaal Archief. Die interneringskaarten worden op deze pagina getoond, samen met andere informatie over de gebeurtenissen in de oorlog.

Hendrik Beijen (1895-1945)

Hendrik Beijen (13.1), de zoon van Piet Beijen die genoemd wordt op de pagina Een Beijen-takje in Nederlands-Indië, werd geboren in 1895. Hij werkte eerst als machinist bij de marine en was later sergeant bij het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger (KNIL).
Na de Japanse invasie zat hij eerst gevangen in krijgsgevangenkampen op Java. Later werd hij naar Sumatra gebracht, waar hij moest werken aan de beruchte Pakanbaroe-spoorweg. Hij overleed in september 1945, enkele weken na de Japanse capitulatie, als gevolg van de ontberingen die hij had moeten doorstaan.

Hieronder staan afbeeldingen van de voor- en de achterkant van zijn interneringskaart. Door op de afbeeldingen te klikken kunt u ze vergroten.


Uit de Japanse tekst op de achterkant van de kaart blijkt dat hij op 8 maart 1942 gevangen is genomen. Hij zat eerst in een kamp bij Bandoeng op Java en later in een kamp bij Batavia. In 1944 werd hij overgebracht naar het grote dwangarbeiderskamp bij Pakanbaroe. Hij werd ziek op 5 juli 1945 en overleed op 10 september 1945 aan beriberi. In the autumn of 1945 his remains were transferred to the Allies.

Hendrik werd begraven op de oorlogsbegraafplaats Kalibanteng bij Semarang op Midden-Java. Het gedenkteken voor hem is te zien op de pagina Grafstenen en andere gedenktekens.

Jan Fortuin Beijen/Beyen (1912-1991)

Jan Fortuin Beijen (of Beyen) (13.3) werd in 1912 geboren in Garoet (Garut) op West-Java als zoon van de "inlandse" vrouw Maskanah. De op de vorige pagina genoemde Hendrik Rudolph Beijen junior erkende hem als zijn zoon. In de familie werd verteld dat Jan een fortuin voor zijn vader betekende en dat hij daar zijn tweede voornaam aan te danken had.
Jan Beijen trad in dienst bij het KNIL. In de Tweede Wereldoorlog werd hij door de Japanners gevangengenomen en overgebracht naar het krijgsgevangenenkamp Kawasaki in de buurt van Tokio. De krijgsgevangenen moesten daar dwangarbeid verrichten op een scheepswerf voor de Japanse oorlogsindustrie.

De foto hierboven (Copyright by Al R. Young. All Rights Reserved. Courtesy of Al Young Studios. Klik hier voor een grotere versie) is afkomstig van een website van de Amerikaanse schrijver Al Young. Hij publiceerde in juni 2009 het boek My Father’s Captivity over de ervaringen van zijn vader, die gevangengehouden werd in datzelfde kamp. Op de foto zitten Japanse bewakers ogenschijnlijk vredig naast de vooral Amerikaanse, Nederlandse en Australische dwangarbeiders.
Jan Fortuin Beijen zit op de voorste rij als vijfde van rechts. Op de uitvergroting hiernaast is hij beter zichtbaar.
Na de Japanse capitulatie brachten de Amerikanen hem na een verblijf op de Filippijnen terug naar Java.
In 1950 kwam Jan Fortuin naar Nederland. Hij overleed in 1991 in Ede. Zijn grafsteen is te zien op de pagina Grafstenen en andere gedenktekens.

Van Jan Fortuin is eveneens de interneringskaart bewaard gebleven. Ook de afbeeldingen hieronder kunt u vergroten door erop te klikken.


Uit de voorkant van de kaart blijkt dat Jan Fortuin soldaat 2e klasse was en dienst deed als motorordonnans, en dat hij ook chauffeur-monteur is geweest bij een autobusbedrijf in Bandoeng.
In de Japanse tekst op de achterkant staat dat hij op 20 mei 1943 werd overgebracht naar het eerste nevenkamp van het het interneringskamp Tokio. Dat nevenkamp werd meestal aangeduid als het kamp Kawasaki. Verder staat er dat dat hij op 8 september 1945 (dus na de capitulatie van Japan) op het treinstation van Yokohama werd overgedragen aan de Amerikanen.

Rudolph Beijen/Beyen (1912-1944)

Rudolph Beijen (of Beyen) (13.8) was een van de zoons van de op de vorige pagina genoemde Johan Franco Beijen, die op zijn beurt de jongste zoon van Hendrik Rudolph senior was. Rudolph trad in 1929 in dienst bij het KNIL en klom op tot sergeant-majoor instructeur. Hij werd in maart 1942 krijgsgevangen gemaakt door de Japanners.
In september 1944 was hij een van de 6500 gevangenen (Amerikaanse, Australische, Britse en Nederlandse krijgsgevangenen en Javaanse werkslaven) die onder onmenselijke omstandigheden werden vervoerd met het transportschip Junyo Maru om aan de Pekanbaroe-spoorweg op Sumatra te gaan werken.

De Junyo Maru (hierboven op een foto uit 1933) werd echter ten westen van Sumatra door een Britse onderzeeboot getorpedeerd en tot zinken gebracht. Slechts een klein deel van de gevangenen kon zich redden. Rudolph Beijen was een van de duizenden omgekomenen.
Meer over de ramp met de Junyo Maru staat op Wikipedia.

Hieronder is de interneringskaart van Rudolph afgebeeld.


Volgens de Japanse tekst op de achterkant van de kaart werd Rudolph op 8 maart 1942 gevangengenomen. Net als Hendrik zat hij eerst in het krijgsgevangenenkamp bij Bandoeng en later in dat bij Batavia. De precieze tijd en plaats van het vergaan van de Junyo Maru wordt vermeld: 18 september 1944, 18.30 - 18.45 uur; 2º 53' Zuid, 101º 11' Oost.

Rudolph Beijen was in februari 1938 in Pontianak op Borneo getrouwd met Margaretha Jeanne (Greet) Rijnenberg. Ze kregen drie kinderen: Ilse (1938), Ron (1940) en Henk (1942). Henk werd geboren toen zijn vader al ruim een halfjaar gevangen zat.
Later kreeg Greet een briefje dat Rudolph Beijen in een krijgsgevangenenkamp aan zijn vrouw had geschreven en dat daarna het kamp was uitgesmokkeld: "Een vast vertrouwen en spoedig weerzien". Van een weerzien is het helaas niet gekomen. Greet kreeg in 1945 een telegram met de mededeling dat haar man was omgekomen.

Na de oorlog werd de situatie in Indonesië voor het gezin steeds moeilijker. In de jaren 50 vertrok Greet met haar drie kinderen naar Nederland. Ze woonden daar in Bergen op Zoom.
In enkele regionale edities van het Algemeen Dagblad van 18 augustus 2020 stond een artikel waarin Ron en Henk (inmiddels 80 en 77) vertelden over hun vader. Klik hier voor een kopie van het artikel..

Een postume onderscheiding
De kinderen van Rudolph Beijen worstelen al hun hele leven met het gemis van hun vader, die ze niet of nauwelijks gekend hebben.
Een troost was de postume uitreiking van het Mobilisatie Oorlogskruis aan Rudolphs zoons Ron en Henk door luitenant-generaal b.d. Hans van Griensven. Dat gebeurde op 3 juli 2021. Op de foto hierboven staat Ron rechts en Henk links.
Veel andere familieleden waren bij de overhandiging aanwezig. De bijeenkomst werd live gevolgd door Rudolphs dochter Ilse, die in Amerika woont, en door een neef in Indonesië.

Op de foto hieronder staat Ron Beijen in het midden, enigszins verscholen achter zijn vrouw Nancy Beijen-Eman. Rechts van hen staan Henk Beijen en zijn vrouw Joyce Beijen-Brodie. Alle vijf de kinderen van Ron waren aanwezig: Paula Versteden-Beijen (helemaal links), Franky Beijen (bovenste rij links), Jeffrey Beijen (bovenste rij tweede van rechts), Roy Beijen (naast Paula) en Cindy Beijen (twee plaatsen naast Roy). Ook de twee kinderen van Henk waren erbij: Danny Beijen (naast de generaal, met weinig haar) en Femke Beijen (net boven haar moeder Joyce).


   De volgende pagina

De voorpagina
Het inhoudsoverzicht

De bovenkant van de pagina
Zoeken op deze website

Reacties of vragen